تعارض منافع در شرایطی بروز می یابد که منافع عمومی (یا سازمانی) و منافع شخصی (یا خانوادگی، گروهی و ...) در مقام و موقعیت شخص مشمول، در مقابل یکدیگر قرار گیرد و زمینه عدم رجحان نفع عمومی در تصمیم گیری، تصمیم سازی و انجام وظایف فراهم آید. گر چه موقیت تعارض منافع می تواند بستر شکل گیری فساد باشد ولی الزاما به معنای فساد نیست و این دو لازم و ملزوم یکدیگر نیستند. با این وجود از آنجایی که مسئله چندوجهی فساد با ماهیت پنهان وپیچیده خود به ویژه در چند سال اخیر آثار زیانباری بر رشد اقتصادی، اعتماد اجتماعی و مشروعیت سیاسی گذاشته است، لزوم کشف گلوگاه های تقویت کننده بروز فساد در نظام های حکمرانی مانند قرار گرفتن کنشگران در موقعیت تعارض منافع به عنوان مبنای اساسی پژوهش های مرتبط با مسئله محرز می گردد.
سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین نهاد اجتماعی و سازمان بیمه ای کشور با پوشش دهی نیمی از جمعیت کشور، با این مسئله در ساختار حکمرانی خود مواجه است. اهمیت بررسی تعارض منافع در این سازمان به موجب آنکه مهمترین نقش را در ایجاد و ارتقای عدالت، رفاه و همبستگی اجتماعی ایفا می کند دوچندان است.

پژوهش حاضر با توجه به شیوع، گستردگی و پیامدهای تعارض منافع در تمامی عرصه ها و عدم امکان بررسی همه جانبه و جامع از موضوع، صرفا بر سازمان تامین اجتماعی متمرکز شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارائه راهبردهای سیاستی در جهت بهبود حکمرانی و مدیریت تعارض منافع در سازمان تامین اجتماعی است و کشف مصادیق، گلوگاه های اصلی و مناطق مستعد بروز تعارض منافع و مرور نظام مند تجارب جهانی در تعیین استانداردهای کنترل آن از اهداف فرعی به حساب می آید.