درآمدی بر سرمایه‌گذاری خارجی
امروزه تأمین مالی به روش سرمایه‌گذاری خـارجی در دنیا جز متداول‌ترین نوع روش‌هاست. این روش به دلیل استفادە نادرست از منابع مالی خارجی از طریق استقراض و بروز بحران بدهی‌ها در دهەه 1980 و تبعات منفی سیاسی و اقتصادی فزاینده آن سبب شد تأمین مالی پروژه‌های سرمایه‌گذاری به شکل سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به‌صورت بهترین روش درآید.
می‌توان به آثار مثبت و کیفیت بالاتر سرمایه‌گذاری خارجی به دلیل توأم بودن با انتقال تکنولوژی و دانش فنی، در اختیار داشتن بازار فروش به‌مراتب وسیع‌تر و مدیریت کارآمدتر اشاره کرد. متداول‌ترین نوع سرمایه‌گذاری مستقیــم خارجی، سرمایه‌گذاری مشترک است که در آن سرمایه‌گذاری مختلط با مشارکت شرکت‌های داخلی و خارجی و به تناسب قرارداد به وجود می‌آید و هر دو طرف در میزان هزینه‌های سرمایه‌گذاری و منافع حاصـل از آن با توجیه تناسب موجود سهیم هستند.
به‌کارگیری سرمایه‌گذاری خارجی به‌جز هدف تأمیـن مالی سرمایه در شرکت‌های بزرگ و همچنیــن شرکت‌های کوچک و متوسـط با هدف‌های دیگر نیز صورت می‌گیرد. ارتقای بهره‌وری، توسعەه مهارت و مدیریت برای ارتقــای توان کیفی نیروی کار داخلی، توسعەه بازارهای صادراتی، افزایش استاندارد تولیدات داخـلی و حرکت به‌سوی اقتصاد بازار، از دیگر اهداف جذب سرمایه‌گذاری خارجی است.
در این راستا بر دولت‌ها واجب است که به ظهور و پویایی صنایع و کارآفرینان داخلی برای جلب مشارکت شرکای خارجی به‌عنوان سرمایه‌گذاری یا عرضه کنندەه فناوری کمک کنند. در این گزارش با توجه به اهمیت فراوانی که سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند در رشد و توسعه اقتصادی و به‌ویژه در شکوفایی بنگاه‌های اقتصادی کشور داشته باشد، ابتدا به بررسی و معرفی انواع مختلف سرمایه‌گذاری خارجی پرداخته و سپس ضمن معرفی مزایا و معایب آن به موانع و علل عدم موفقیت ایران در جذب سرمایه‌گذاری خارجی می‌پردازیم.
همچنین علاوه بر بررسی سرمایه‌گذاری خـارجی در بخـش ملی و بنگاه‌های بزرگ‌مقیاس آن را در بخش بنگاه‌های کوچک و متوسط نیز موردمطالعه قرار خواهیم داد و سپس راهکارهایی را برای تقویت روند جذب این سرمایه‌ها ارائه می‌دهیم.
برچسب ها
درآمد،سرمایه گذاری،خارجی
