گزارش بررسی و ارزیابی به‌کارگیری رسانه‌های اجتماعی در سازمان تأمین اجتماعی: چالش‌ها و راهکارها منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، سازمان‌های عمومی و دولتی بسیاری در سراسر جهان با استفاده از امکاناتی که گسترش اینترنت از اوایل دهه­ی نود فراهم آورد، تحولاتی را، که برخی از آن با عنوان دولت دیجیتال نام می‌برند، آغاز کردند. اما با گسترش وب 2.0 در سال‌های اول قرن 21، که به دوره تعاملی شدن اینترنت اشاره دارد، این سازمان‌ها در حال گذار از دولت دیجیتال به سمت تعاملی‌تر کردن حضورشان در فضای مجازی هستند. بخش اول این گزارش به فرایند شکل‌گیری جامعه‌ای مجازی دربرگیرنده­ی همه ذی‌نفعان یک سازمان عمومی می­پردازد: این جامعه­ مجازی شامل ارائه‌کنندگان خدمات (مدیران و کارمندان) و دریافت‌کنندگان خدمات است. مشارکت ذی‌نفعان در فضای مجازی متکی بر سه عنصر اصلی است: جامعه ذی‌نفعان، رسانه‌های اجتماعی و هدف مشترک. در این بخش همچنین، مزیت‌های شکل‌دهی به جامعه مجازی شامل شفافیت، پاسخ‌گویی و تعامل،اطلاع‌رسانی سریع و کم‌هزینه به عموم، آموزش، مشارکت عمومی، جذب سرمایه‌های دولتی و خصوصی و کاهش چشمگیر هزینه‌ها سازمان‌ها در حوزه‌‌های ترویجی و تبلیغاتی بررسی می‌شوند.

بخش دوم گزارش به لزوم تغییر رویکرد استراتژیک سازمان­های عمومی برای حضور در رسانه‌های اجتماعی می‌پردازد. درواقع، اولین قدم در برنامه‌ریزی برای حضور سازمانی در رسانه‌های اجتماعی تهیه یک سند چشم‌انداز است؛ سندی که اهداف سازمان را برای جذب مشارکت عمومی ذی‌نفعان به‌وضوح شناسایی کرده و شرح دهد. این سند، ضمن هدف‌گذاری کلان، به مشخص کردن اهداف کوچک‌ترِ هم‌راستا با اهداف کلان و چگونگی دستیابی به آن‌ها می‌پردازد و تصویر دقیقی از سازمان پس از اجرای برنامه‌های حضور در رسانه‌های اجتماعی ترسیم می‌کند.

قدم بعدی، پس از تهیه سند چشم‌انداز، تولید محتواست که بخش سوم گزارش به آن می‌پردازد. مسئولیت اصلی تولید محتوا به عهده سازمان است و معمولاً ذی‌نفعان با به اشتراک گذاشتن یا تولید محتوایی جدید به محتوای ارسال شده واکنش نشان می‌دهند. این بخش همچنین به شرح چهارعنصر کلیدی شامل شخصی‌سازی، غافلگیری، تصویر و داستان می‌پردازد که هنگام تولید محتوا باید موردتوجه قرار بگیرند.

بخش چهارم به قدم‌های لازم برای اجرایی کردن حضور در رسانه‌های اجتماعی اختصاص یافته است. این بخش با توضیح انتخاب پلتفرم مناسب آغاز می‌شود و اهمیت اختصاص مسئولیت اجرایی به متخصصان رسانه‌های اجتماعی در سازمان را شرح می‌دهد. در قسمت بعد به مسئله دسترسی پرداخته می‌شود. یعنی شکاف دیجیتالی (یا حذف شدن ذی‌نفعانی که به ابزارهای وب 2.0 دسترسی ندارند) و مسئولیت سازمان برای کم کردن این شکاف. در ادامه این بخش مفهوم شفافیت بررسی می‌شود: وظیفه سازمان برای تولید و توزیع شفاف اطلاعات‌، اولویت­ها و مشکلات و اطمینان کاربران از وجود فضایی که در آن می‌توانند با شفافیت، عملکرد و مشارکت همه ذی‌نفعان را مشاهده کنند و به آن واکنش نشان دهند. یکی دیگر از مراحل اجرایی، انتخاب شاخص‌های ارزیابی عملکرد است، که به لزوم انتخاب معیارهای سنجش‌پذیری برای ارزیابی میزان تحقق اهداف سازمان‌ می‌پردازد. درنهایت، بخش اجرایی با توضیح چالش‌های عمده‌ای که سازمان‌های عمومی در مراحل اجرایی با آن مواجه‌اند‌ و نحوه مدیریت ریسک به پایان می‌رسد.

بخش نهایی گزارش به نتیجه‌گیری پرداخته و پیشنهادهای مجریان این طرح را در راستای اولویت‌های پژوهشی برای آینده مطرح کرده است.