سیاست‌های تأمین مسکن برای گروه‌های کم‌درآمد تبیین شد
به گزارش روابط عمومی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی، فردین یزدانی مدیر گروه اقتصاد و سرمایه‌گذاری موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی در وبینار «سیاست‌های حمایت اجتماعی در بخش مسکن، تجربه جهانی و چشم‌انداز ایران» که با همکاری مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری برگزار شد، سیاست‌های تأمین مسکن گروه‌های کم‌درآمد را تبیین کرد و گفت: بهبود کارایی نظام بازار مسکن، غلبه بر شکست بازار و توزیع منابع برای نتایج عادلانه طرح از دلایل دخالت دولت‌ها در بازار مسکن است.
وی در مورد مشکلات نظام حمایتی مسکن افزود: تشتت در سیاست‌گذاری،تعدد در اجرا، هدف‌گیری غیر مؤثر، فقدان شفافیت، نبود پیوند و هم‌افزایی بین برنامه‌های مسکن برنامه‌های تأمین اجتماعی، عدم بلوغ نظام مالی برای مسکن کم‌درآمدها ازجمله این مشکلات است.
یزدانی، عدم مشارکت بخش عمومی ( شهرداری‌ها) ،نبود پیوند هم‌افزا بین بخش دولتی ، عمومی ، خصوصی و مشارکت‌های مردمی،عدم بلوغ انبوه‌سازی و درنتیجه ارزان‌سازی مسکن،
نبود سیاست اجتماعی کلان و سیاست اجتماعی در بخش مسکن و درنتیجه گسیختگی نهادسازی برای مسکن اجتماعی را دیگر مشکلات حال حاضر دانست.
مدیر گروه اقتصاد و سرمایه‌گذاری موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی گفت: متأسفانه طی سال‌های گذشته بر هدفمندی به‌سوی گروه‌های کم‌درآمد تأکید اندکی شده و با فقدان شفافیت اطلاعات چه در عرصه شیوه‌های پرداخت و چه درزمینهٔ برنامه‌ریزی و مدیریت مواجه بوده‌ایم.
وی با انتقاد از فقدان سیاست گزاری راهبردی واحد درزمینهٔ سیاست حمایتی ادامه داد: تشتت در برنامه‌های حمایتی و کنار گذاشتگی نسبی بخش وسیعی از گروه‌های کم‌درآمد و فعالین درزمینهٔ اقتصاد غیررسمی، هدفمندی اندک چه در ابعاد فضایی و چه درزمینهٔ عدالت اجتماعی، دامنه بسیار بالای نوسانات در حجم پرداخت یارانه، ایجاد انحرافات عملکردی در سازوکار بازار و فقدان ارتباط هدفمند بین نظام مالیاتی و نظام یارانه‌ای را شاهد هستیم.
یزدانی به برخی از ویژگی‌ها دوره گذار ساختار جمعیتی کشور اشاره کرد و گفت: کاهش نرخ رشد جمعیت شهری از 1.9 درصد در دوره 1390 تا 1395 به 1.8 درصد در سه سال اخیر، کاهش نرخ رشد خانوار شهری از 3.3 درصد در دوره 1390 تا 1395 به 2.6 درصد در سه سال اخیر، کاهش بعد خانوار شهری از 3.3 نفر در سال 1395 به 3.2 نفر در سال 98، تشکیل سالانه 470 هزار خانوار جدید شهری در سه سال اخیر ازجمله این تحولات است.
وی تصریح کرد : همچنین در دوره 1395- 1390 به ازای هر 100 خانوار جدید شهری بیش از 99 واحد مسکونی، در طول سال‌های 1396 و 1397 به ازای هر 100 خانوار جدید شهری بیش از 59 واحد مسکونی ساخته‌شده است.
یزدانی در مورد تحولات تولید و عرضه مسکن گفت: با نگاهی به خط سیر این تحولات درمی‌یابیم که متوسط تعداد و عرضه مسکن (تکمیل‌شده) از 634 هزار واحد در دوره 1390 تا 1395 به 400 هزار واحد در دوره 1396 تا 1397 تنزل یافته، متوسط سالانه زیربنای تولیدشده طی این ادوار از 30 میلیون مترمربع به 24 میلیون مترمربع کاهش‌یافته و متوسط سالانه تعداد واحدهای مسکونی پروانه‌های ساختمانی از500 هزار واحد مسکونی در دوره 1390 تا 1395به 350 هزار واحد مسکونی در دوره 1396 تا 1397کاهش قابل‌توجه داشته است.
این کارشناس ادامه داد: درواقع بازار مسکن در حال گذار ساختاری از بازار مبتنی بر مالکیت به بازار مبتنی بر اجاره است و در تطابق با این تحول شیوه واگذاری، زمین باید در راستای توسعه اجاره‌داری حرفه‌ای تغییر یابد و سهم معنی‌داری از واگذاری‌های زمین معطوف به تولید مسکن استیجاری گردد.
وی بابیان اینکه روند اجاره‌داری رو به گسترش است، گفت: به نظر نمی‌رسد که دولت بتواند مشکل مسکن را در میان‌مدت از طریق مسکن ملکی حل کند چراکه تعداد خانوارهای اجاره‌نشین از 5.1 میلیون در سال 1390 به 7.1 میلیون در سال 1397 افزایش‌یافته است.
مدیر گروه اقتصاد و سرمایه‌گذاری موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی گفت: نرخ اجاره‌نشینی از 33 درصد در سال 1390 به 37.2 درصد در سال 1397 رسیده است و از سال 1395 به بعد ، 70 درصد خانوارهای جدید به شکل مستأجر وارد بازار مسکن شده‌اند.
برچسب ها