عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ضمن اشاره به این  مطلب که کرونا آن چنان بی رحمانه تاخت که آثار متعدد آن در زوایای مختلف زندگی جامعه بشری در آینده نمایان‌تر می‌شود، افزود:با شیوع کرونا، کشور در معرض یک حمله نظامی تمام عیار قرار گرفت و گویی جز دفاع منفعلانه چاره ای نداشتیم.

به گزارش روابط عمومی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، دکترمحمدباقر صابری زفرقندی در نخستین نشست از سلسله نشست های تخصصی آثار روانی و اجتماعی کرونا که روز دوشنبه 25آبان‌ماه در محل موسسه عالی پژوهش سازمان تامین اجتماعی برگزار شد با تاکید بر متفاوت بودن فاجعه کرونا نسبت به دیگر بلایای طبیعی فجیع  گفت: جهان شاهد فجایع زیادی بوده و کماکان هم خواهد بود اما فاجعه کرونا در مقایسه با فجایع طبیعی(سیل، زلزله و ...)  در نوع مثتثنی و بی نظیر است، شاید زلزله را بدترین حادثه طبیعی بدانیم اما با این حال آمادگی نسبی، برنامه‌ریزی و مداخله فعالانه و پیاده سازی سلسله امدادگریهایی قابل پیش بینی است و مهم تر اینکه جامعه  از افراد سیل زده و زلزله زده گریزان و فراری نیست اما در مواجهه با کرونا هیچ چیز قابل پیش بینی نبود، ویروسی کاملا وحشی و در حال تغییر مدام ماهیت اغلب اقدامات کشور را در انفعالی مرکب فرو برد.  

این روانشناس اظهار داشت: برای ملموس تر کردن این فاجعه باید بگویم که با شیوع کرونا، کشور در معرض یک حمله نظامی تمام عیار قرار گرفت و گویی جز دفاع منفعلانه چاره ای نداشتیم. این ویروس تمام ابعاد اقتصادی، اجتماعی، روانی، سلامت و حتی بعد معنوی زندگی بشری را تحت تاثیر قرار داد.

وی در تشریح آثار کرونا بر نظام سلامت و درمان کشور گفت: بیمارستان‌های در حالت عادی و خیلی نرمال  نیز عموما زیان‌ده بودند، اما نظام و حاکمیت برای متوقف نشدن ارایه خدمات به مردم ارایه با پرداخت یارانه مراکز درمانی را سرپا نگه داشته بود اما شیوع کرونا با غیرفعال شدن دیگر بخش های آن و تمرکز بر بیماران کرونا،   درآمدشان به صفر تنزل کرد؛ تمام مرخصی های کادر درمانی و پرستاری لغو شد و در عین حال به دلیل رعایت پروتکل های بهداشتی مجاز نبودیم تمام نیروها را در بیمارستان مستقر کنیم، انباشت بیماران نیز مساله بر پشت درهای اورژانس ها خود چالشی جدی بود.

صابری زفرقندی ابتلای کادر درمان به کرونا نیز فاجعه ای غیرقابل انکار خواند و افزود: فاجعه است کادر درمانی که باید خدمات اصلی را ارایه کنند درگیر کرونا شدند و در حال ریزش بودند و طبیعی بود که شماری از آنها بترسند و یا در محل خدمت خود حاضر نشوند و گاه تبلیغاتی علیه کادر درمان که خودشان را تافته جدابافته می دانند در جامعه منتشر می شد.

صابری زفرقندی یادآور شد: بعضا بیمارستانی که  باید با درآمد خود هزینه پرسنل را تامین می کرد نه تنها درآمدی وجود نداشت بلکه تمام کارکنان به صورت چند برابر و شیفت های اضافه سرکار حضور پیدا می کردند.

این استاد دانشگاه با تصریح بر نقش سیاست‌های‌کلان کشوری در مواجهه با این فاجعه عظیم گفت: پیش از کرونا نیز بیم آن می رفت کشور با شورش گرسنگان مواجه شود اما اقدام و عملکرد نظام با توجه به درآمدهای حذف شده، کارهای تعطیل شده و... ناشی از کرونا باید منصفانه دید و مورد قضاوت قرار داد گرچه در شرایط کنونی نیز دولت در تنگناهای پیش رو، در پاسخگویی به  نیازهای روزمره مردم با چالش مواجه است.