کتاب حاضر به چگونگی انتقال و پیاده‌سازی نتایج پژوهش در حوزه سیاست‌گذاری می‌پردازد. در این کتاب با بیان شواهدی از تجربه کشورهای درحال‌توسعه این موضوع بررسی شده است. نویسندگان کتاب سعی کرده‌اند با درک موقعیت سیاست‌گذاران و سازمان‌ها در مواجهه با مسائل مختلف، انواعی از تکنیک‌های کمّی و کیفی پژوهش را متناسب با مسائل تخصصی این حوزه بیان کنند. ازاین‌رو، محتوای کتاب شاید بیش از آنکه مناسب پژوهش‌های دانشگاهی باشد، برای پژوهش‌های خاص سیاست‌گذاری مناسب است و آموخته‌های بسیاری برای سیاست‌گذاران فراهم می‌کند.

در بخش اول کتاب به این موضوع پرداخته می‌شود که چگونگی میزان اثرگذاری پژوهش به شیوه به کار بستن و شیوه انتقال نتایج پژوهش بستگی دارد. سازمان‌های تأمین اجتماعی باید پیوسته انطباق یابند تا بتوانند عملکرد سازمان و خروجی و نتایج برنامه‌ها را بهبود ببخشند. به‌روز شدن پیوسته، در موقعیت‌های مختلفی نظیر اصلاح در نظام تأمین اجتماعی، اجرای سیاست‌ها، پیشرفت‌های اداری، و گسترش پوشش، الزامات و ضرورت‌هایی به همراه دارد. ازاین‌رو، ساختن یک چارچوبِ عمل واحد امری ضروری است که به سازمان‌های تأمین اجتماعی کمک می‌کند تا عملکرد سازمان را بهبود ببخشند و نتایج مورد انتظار برنامه را به دست آورند.

در بخش دوم کتاب توضیح می‌دهد که رابطه سیاست‌گذاری و پژوهش در سازمان‌های تأمین اجتماعی چگونه است.

بخش سوم مراحل مختلف مدیریت فرایند پژوهش را بررسی می‌کند. سازمان باید بداند چگونه می‌تواند خود را با کل فرایند طراحی و پیشبرد پژوهش و به‌کارگیری یافته‌های آن انطباق دهد. این انطباق به‌نوبه خود سازمان را نسبت به مفید بودن خروجی‌های پژوهش و درنتیجه مصرف بهینه منابع مالی پژوهش مطمئن می‌سازد.  بخش چهارم کتاب فنون پژوهش آماری در تأمین اجتماعی را توضیح می‌دهد؛ شامل شاخص‌ها و نظام داده‌ها، طبقه‌بندی‌های مختلف داده‌های موردنیاز و تکنیک‌های گردآوری و ذخیره داده‌ها. شاخص‌های مناسب و صحیح، و داده‌های به‌روز و کامل برای دستیابی به حکمرانی خوب ضروری است. طراحی، مدیریت، نظارت و اصلاح نظام‌های تأمین اجتماعی آنگاه به‌خوبی انجام خواهد شد که به داده‌های مطلوب دسترسی داشته باشیم.

بخش پنجم بر پژوهش اکچوئری تمرکز دارد، شامل پرسش‌هایی درزمینهٔ مدل‌سازی، بودجه‌های اجتماعی، و مدل‌های مختلف اکچوئری که باید مطالعه شود. و بخش ششم کتاب نمایی کلی از مفاهیم پایه، مسائل واقعی و ابزار مختلف پژوهش کیفی ارائه می‌دهد. بخش هفتم، رویکردهای فراگیر به سیاست‌گذاری و سایر گونه‌های شواهد و مستندات و نحوه استفاده از آن‌ها را در برمی‌گیرد. گرچه از منابع داده‌های کمّی در تهیه برخی انواع مستندات استفاده می‌شود، اما منابع کیفی نقش مهم‌تری در طراحی سیاست‌ها دارند. رویکردهای فراگیر و به‌هم‌پیوستهٔ سیاست‌گذاری نقشی مهم در کمک به سیاست‌گذاران درزمینه طراحی سیاست‌های مطلوب‌تر و همچنین تحقق هرچه بیشتر دستاوردهای سیاست‌گذاری دارد. و درنهایت در بخش هشتم کتاب نقش انواع مختلف ارزشیابی در پژوهش تأمین اجتماعی توضیح داده می‌شود. ارزشیابی برآوردی از عملکرد برنامه‌ها و سیاست‌ها ارائه می‌دهد، میزان تأثیر آن بر افراد، خانواده‌ها، جماعت‌ها، و اهداف توسعه ملی را می‌سنجد، و موفقیت‌ها و ناکامی‌ها را مستندسازی می‌کند. با استفاده از اطلاعات حاصل از ارزشیابی، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان به محدودیت منابع پی می‌برند؛ یعنی پی می‌برند که در کجا به منابع بیشتری نیاز دارند. این موضوع درزمینه کمک به اعضا و جماعت‌های گسترده‌تر بسیار مفید است.